Դաշտի եզրին կանգնած էին Սերն ու Բաժանումը և նայում էին մի սիրահար զույգի։ Բաժանումն ասում է.

— Ես վստահ եմ, որ կարող եմ բաժանել նրանց։

— Թույլ տուր ես մի քայլ կատարեմ, իսկ հետո դու կարող ես անել այն, ինչ ցանկանում ես։ Հետո արդեն պարզ կդառնա, թե ով էր իրավացի,- պատասխանում է Սերը։

Սերը մոտենում է զույգին, հպվում նրանց, տեսնում երիտասարդների աչքերում փայլող սիրո կայծը և ասում.

— Իսկ հիմա քո հերթն է։

— Այժմ ես ոչինչ չեմ կարող անել։ Ես նրանց ավելի ուշ կմոտենամ,- նշում է Բաժանումը։

Որոշ ժամանակ անց Բաժանումը, հուսալով, որ զույգի սերը մարել է, ցանկանում է մտնել նրանց տուն, բայց զույգի հայացքում տեսնելով Երախտագիտության զգացումը՝ մտածում է. «Ավելի ուշ կգամ»։

Տարիներ անց, երբ զույգն արդեն երեխաներ էր ունեցել, Բաժանումը այցելում է նրանց։ Բայց տեսնելով նրանց աչքերի Հարգանքն ու Փոխըմբռնումը, նորից մտածում է. «Ավելի ուշ կգամ»։

Կրկին ժամանակ է անցնում, և Բաժանումը կրկին հանդիպում է այս ընտանիքին, որտեղ երեխաներն արդեն մեծացել ու հասունացել էին։ Նայելով նրանց աչքերին և նկատելով փոխադարձ Վստահությունը՝ ասում է. «Ավելի ուշ կգամ» և հեռանում։

Տարիներ են անցնում և արդեն ընտանիքում թոռնիկներն են վազվզում ու խաղում։ Բաժանումը գալիս ու տեսնում է ծեր մի կնոջ և մտածում է. «Վերջապես եկավ իմ ժամանակը»։ Հենց որ Բաժանումը ցանկանում էր նայել կնոջ աչքերին, վերջինս վեր է կենում ու գնում ամուսնու գերեզմանին։

«Հավանաբար, ես ուշացել եմ»,- մտածում է Բաժանումը,- ժամանակը իմ փոխարեն արել է իմ գործը։ Եվ Բաժանումը նայում է կնոջ լացակումած աչքերին ու տեսնում Հիշողություն՝ Սիրո, Երախտագիտության, Հարգանքի, և Վստահություն։

Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն

Сообщение Սիրո և բաժանության մասին մի գեղեցիկ և հետաքրքիր առակ, որից արժե դասեր քաղել появились сначала на ՆՈՐ ԻՆՖՈ.

Նյութը պատրաստեց ingablog.ru-ն